Feestdagen etc.
Blijf op de hoogte en volg Sheila
04 Januari 2016 | Gambia, Brikama
En de volgende update! Na Senegal is er al weer heel wat gebeurt maar volgens mij ben ik de helft alweer vergeten. De dag nadat we terug kwamen zijn Miriam, Christel, Anneke en ik naar Banjul geweest naar de school of Nursing omdat we daar een aantal lessen moesten volgen. De directeur was heel vriendelijk en van het lessen volgen werd totaal geen probleem gemaakt. Ik zou soms willen dat het allemaal ook zo makkelijk was in Nederland soms.
De week erna werk en 5 december hebben we Sinterklaas geviert. Een aantal meiden had pepernoten meegenomen en Christel had een sinterklaas cadeauspel meegenomen. Iedereen had voor 100 Dalasi (2 euro ongeveer) vijf cadeautjes gekocht. Door middel van het cadeauspel werden de cadeautjes dan verdeeld. En om het af te maken hadden we Kerst muziek! Helaas vond ik het een goed idee om de avond met Christel af te sluiten over een niet schoongemaakte spaghettipan. Jaja, diepgaande problemen hier. Na 2 dagen elkaar negeren hebben we het toch maar uitgepraat. Daar uit kwam dat het haar fijner leek om misschien van huis te ruilen of op zichzelf in de Dormitory (studentenkamers tegenover ons huis) te gaan.
De week daarop (ik weet niet zeker meer wanneer alles nou precies was) kreeg Anneke nogal slecht nieuws te horen over een familielid waarna zij besloten heeft om naar huis te gaan. Ze wilde graag voor de kerst nog thuis zijn om dat samen met haar familie te vieren. Voor ons project had dat als gevolg dat we nog twee weken hadden om alles af te ronden, dus er moest ineens heel veel vaart achter gezet worden omdat we drie weken minder dan gepland hadden. We hebben de taken verdeeld en zijn aan de slag gegaan. Achteraf mogen we best trots zijn op het resultaat al zeg ik het zelf. Ons project houdt in dat de vitale functies op de kinderafdeling niet genoeg gemeten worden en alleen de temperatuur wordt maar gemeten, terwijl er nog 3 vitale functies zijn die ook gemeten horen te worden. Ook de ondervoedde kinderen moeten iedere dag gewogen worden om een goed beeld te krijgen van hun voortgang, maar dit gebeurt ook niet.
Voor het personeel hebben we een klinisch lesje gegeven waarin we uitlegden waarom het belangrijk is dat de vitale functies en het wegen moeten gebeuren. De volgende dag hadden we al een klein succes! De dokter heeft namelijk ook aan het personeel verteld dat de ondervoedde kinderen iedere dag gewogen moeten worden en de dokter nemen ze toch iets serieuzer. Op de dag voordat Anneke wegging hebben we onze eindpresentatie gehouden voor de head-nurse en onze begeleider, die allebei erg positief waren. Dus nu is het nog wachten op de beoordeling. De week tussen oud en nieuw had ik vakantie en daarna moet ik nog twee dagen alleen op de afdeling meelopen.
Rond 14 december had Christel haar moeder en broer op bezoek en Nienke had twee vriendinnen op bezoek. Hierdoor was ik toch wel redelijk wat alleen in het huis, toch wel saai dan. Toevallig sliep 1 van de 2 iedere nacht wel thuis en zou ik maar 1 nacht echt alleen slapen. Dus toen ben ik maar gaan logeren bij het andere huis! Ook heeft Miriam die week twee keer Peruaans gekookt, zeker een aanrader. Die week zijn Anneke en ik naar school geweest om de lessen te volgen. Toch wel heel anders dan in Nederland. De docenten komen gerust 45 min te laat aanzetten maar vervolgens flippen ze hem wel op studenten die ook te laat komen. Beetje hypocriet naar mijn mening, maar goed. Ook hadden we 1 les van een docente die echt zo ontzettend streng was. Na ieder stukje wat ze vertelde vroeg ze aan de leerlingen: ‘Am I communicating?’ waarop de studenten braaf ‘Yes mrs.’ Zeiden.
Ook hadden de meiden van het andere huis die week een kitten gevonden op het pad naar huis. Natuurlijk konden ze het beestje niet alleen achterlaten dus hebben ze hem mee naar huis genomen en het gevoed met wat melk. De volgende dag merkte ik echter op dat het beestje toch wel een redelijk grote wond had op zijn lichaampje. Anneke en Miriam hebben er naar gekeken en er bleken ook van die lekkere wormen in te zitten als die Anneke in haar lichaam had gehad. Dus als echte goede verpleegkundige en verloskundige hebben ze de wormpjes eruit gehaald. Miriam is vervolgens met het diertje naar de dierenarts gegaan waar ze gratis antibiotica heeft gekregen voor het beestje. Helaas heeft het niet mogen baaten en is het beestje overleden. Het was misschien toch wel het beste voor het beestje aangezien hij nog heel jong was (2 weken oud), moederloos, wij konden er niet goed voor zorgen en we konden het ook niet als huisdier houden. Naar een asiel brengen is hier in Gambia ook geen optie en mensen hebben hier eigenlijk ook bijna nooit huisdieren dus een goed baasje vinden zou moeilijk worden.
Inmiddels zijn Nienke en Celeste ook langs geweest in het ziekenhuis (Africmed) hier omdat Nienke de Banjulbelly had en Celeste een voetwond die maar niet geneest. Ik heb daar gelukkig (nog) niet langs hoeven gaan. Alles healthy and good!
Miriam is ook naar huis gegaan voor kerst en oud en nieuw maar zij komt 2 januari terug. Eerste kerstdag is de rest naar een soort carnaval geweest. De collega van Celeste had ons hier voor uitgenodigd. Iedereen liep in een oranje of wit shirt, nationalistisch als ik ben heb ik uiteraard gekozen voor oranje, net als Christel. Celeste en Nienke hadden wit gekozen. Daar aangekomen bleek het een auto te zijn die volgebouwd was met speakers. Deze reed dan rond en bleef af en toe staan. En uiteraard Gambiaanse muziek. Al die Gambianen gingen zo moeilijk hard los, en dat terwijl het grootste deel hier niet eens drinkt. Ook was er zo’n traditionele dansman die ik de naam Bowser heb gegeven omdat hij een hele grote soort turtleshell op zijn rug had. Verder was hij helemaal bekleed met allemaal lappen stof en koeienhuid e.d. Christel was inmiddels naar huis want die was moe dus alleen Nienke, Celeste en ik waren over. De anderen wilden graag met die dude op de foto maar van mij hoefde het niet echt. Ik ben er toch maar bij gaan staan maar omdat ik er als laatste bij kwam moest ik voor die dude staan. Eenmaal daar staand vond hij het een goed idee om me vol bie de tettn te grijpen. Dat was toch wel minder chill. Dus volgens mij sta ik nu alsnog niet op de foto omdat ik scheldend weg liep :D
Kerstavond zijn Nienke, Celeste en ik naar een kerk gegaan samen met een collega van Nienke in de hoop een echte Gambiaanse kerkdienst mee te maken. Bleek het daar een scherm te zijn waar een soort Christelijke tellsell op werd uitgezonden. Het was echt vreselijk, sorry dat ik het zeg. Het was gewoon letterlijk tellsell voor het geloof. Alle drie vonden we het heel jammer, maar toch is het wel een ervaring erbij.
Tweede kerstdag was een chilldag thuis (aka: ons keihard vervelen). Het was de hele dag bewolkt dus naar het strand gaan was ook niet echt een optie en verder was er ook niet zoveel te doen, dus hebben we de hele dag maar films gekeken.
De volgende dag hadden we zin om uit te gaan, dus zijn we op het laatste moment naar de Brikama markt gegaan om nog een outfit te scoren tussen de tweedehands kraampjes. Mij was het gelukt om een zwart jurkje van Vila te scoren voor 1 euro 25 ongeveer, en Nienke had een leuk hemdje gevonden voor hetzelfde geld. Celeste kon helaas niets vinden. Celeste had Ousman (haar collega dus) uitgenodigd om ook mee uit te gaan. Hij had die avond al een verjaardag dus daar zijn wij ook voor uitgenodigd. Nienke en ik hadden een flesje drank meegenomen (Celeste niet want die zat aan de antibiotica) maar omdat we een lege maag hadden kwam dat al gelijk goed aan. Aangekomen bij Ousman waren we beiden al een beetje aangeschoten, dus ik heb me enigszins genant gedragen, maar goed. Geen hele rare dingen verder! Onderweg naar het restaurant bleek dat in de auto voor ons de tietengrijper van eerste kerstdag reed. Met mijn half aangeschoten hoofd heb ik hem verteld dat hij dus de ‘boobysqueezer’ was, wat hij volgens mij nogal awkward vond dat ik dat zei. Maar hij heeft wel z’n excuus aangeboden en hij bleek eigenlijk best wel een aardige gozer te zijn.
Daarna zijn we uitgegaan maar Ousman ging niet mee omdat de band van zijn auto langzaam leeg liep dus hij moest weer naar huis. Uitgaan op een maandagavond was niet zo’n succes. Het was best rustig dus na 3 uurtjes hadden we het ook wel weer gezien en zijn we naar huis gegaan.
Dinsdag zijn we naar Traffic light gegaan omdat we daar toen we op kerstavond langsreden een winkel hadden gezien met Europese kleding (numero uno heet de winkel). Dus daar wilde we een outfit scoren voor oud en nieuw. Numero uno is echt een outlet van Europese outlets. Je moet dus net maar het geluk hebben dat je er iets tussen vind. Nergens in Gambia vind je zowat die winkel, alleen in de straat zaten er dan wel weer 2. In de eerste winkel had Nienke een rokje gevonden wat ze leuk vond maar toch een beetje over twijfelde. We zijn naar de andere winkel verderop gelopen en daar heb ik een jurkje gevonden waar een dikke make up vlek op zat. Hierdoor was hij heel erg afgeprijst maar helaas net niet in mijn maat (een S had een dik gat erin en de L de make up vlek). De S was echt zie poes net niet dus die viel al af, en de L kon wat vermaakt worden volgens Nienke, dus ik ben voor de L gegaan. Thuis heb ik mijn wasskills erop los gelaten en de vlek er ook nog uitgekregen. Dus voor 4 euro had ik een echte pull and bear (blijkbaar een duur merk volgens de anderen, ik had er nog nooit van gehoord :D).
Oud en nieuw hebben we gevierd in het uitgaansgebied, Senegambia. ’S Nachts mochten we dan overnachten in Second home omdat het dichtbij is. Voor die tijd hebben we daar nog even gezellig gedaan en wat ingedronken. De volgende dag zijn we op het strand gaan uitbrakken en rond 2 uur hebben we meegedaan met een door Nederlanders georganiseerde nieuwjaarsduik MET (!) Unoxmuts.
De week erna werk en 5 december hebben we Sinterklaas geviert. Een aantal meiden had pepernoten meegenomen en Christel had een sinterklaas cadeauspel meegenomen. Iedereen had voor 100 Dalasi (2 euro ongeveer) vijf cadeautjes gekocht. Door middel van het cadeauspel werden de cadeautjes dan verdeeld. En om het af te maken hadden we Kerst muziek! Helaas vond ik het een goed idee om de avond met Christel af te sluiten over een niet schoongemaakte spaghettipan. Jaja, diepgaande problemen hier. Na 2 dagen elkaar negeren hebben we het toch maar uitgepraat. Daar uit kwam dat het haar fijner leek om misschien van huis te ruilen of op zichzelf in de Dormitory (studentenkamers tegenover ons huis) te gaan.
De week daarop (ik weet niet zeker meer wanneer alles nou precies was) kreeg Anneke nogal slecht nieuws te horen over een familielid waarna zij besloten heeft om naar huis te gaan. Ze wilde graag voor de kerst nog thuis zijn om dat samen met haar familie te vieren. Voor ons project had dat als gevolg dat we nog twee weken hadden om alles af te ronden, dus er moest ineens heel veel vaart achter gezet worden omdat we drie weken minder dan gepland hadden. We hebben de taken verdeeld en zijn aan de slag gegaan. Achteraf mogen we best trots zijn op het resultaat al zeg ik het zelf. Ons project houdt in dat de vitale functies op de kinderafdeling niet genoeg gemeten worden en alleen de temperatuur wordt maar gemeten, terwijl er nog 3 vitale functies zijn die ook gemeten horen te worden. Ook de ondervoedde kinderen moeten iedere dag gewogen worden om een goed beeld te krijgen van hun voortgang, maar dit gebeurt ook niet.
Voor het personeel hebben we een klinisch lesje gegeven waarin we uitlegden waarom het belangrijk is dat de vitale functies en het wegen moeten gebeuren. De volgende dag hadden we al een klein succes! De dokter heeft namelijk ook aan het personeel verteld dat de ondervoedde kinderen iedere dag gewogen moeten worden en de dokter nemen ze toch iets serieuzer. Op de dag voordat Anneke wegging hebben we onze eindpresentatie gehouden voor de head-nurse en onze begeleider, die allebei erg positief waren. Dus nu is het nog wachten op de beoordeling. De week tussen oud en nieuw had ik vakantie en daarna moet ik nog twee dagen alleen op de afdeling meelopen.
Rond 14 december had Christel haar moeder en broer op bezoek en Nienke had twee vriendinnen op bezoek. Hierdoor was ik toch wel redelijk wat alleen in het huis, toch wel saai dan. Toevallig sliep 1 van de 2 iedere nacht wel thuis en zou ik maar 1 nacht echt alleen slapen. Dus toen ben ik maar gaan logeren bij het andere huis! Ook heeft Miriam die week twee keer Peruaans gekookt, zeker een aanrader. Die week zijn Anneke en ik naar school geweest om de lessen te volgen. Toch wel heel anders dan in Nederland. De docenten komen gerust 45 min te laat aanzetten maar vervolgens flippen ze hem wel op studenten die ook te laat komen. Beetje hypocriet naar mijn mening, maar goed. Ook hadden we 1 les van een docente die echt zo ontzettend streng was. Na ieder stukje wat ze vertelde vroeg ze aan de leerlingen: ‘Am I communicating?’ waarop de studenten braaf ‘Yes mrs.’ Zeiden.
Ook hadden de meiden van het andere huis die week een kitten gevonden op het pad naar huis. Natuurlijk konden ze het beestje niet alleen achterlaten dus hebben ze hem mee naar huis genomen en het gevoed met wat melk. De volgende dag merkte ik echter op dat het beestje toch wel een redelijk grote wond had op zijn lichaampje. Anneke en Miriam hebben er naar gekeken en er bleken ook van die lekkere wormen in te zitten als die Anneke in haar lichaam had gehad. Dus als echte goede verpleegkundige en verloskundige hebben ze de wormpjes eruit gehaald. Miriam is vervolgens met het diertje naar de dierenarts gegaan waar ze gratis antibiotica heeft gekregen voor het beestje. Helaas heeft het niet mogen baaten en is het beestje overleden. Het was misschien toch wel het beste voor het beestje aangezien hij nog heel jong was (2 weken oud), moederloos, wij konden er niet goed voor zorgen en we konden het ook niet als huisdier houden. Naar een asiel brengen is hier in Gambia ook geen optie en mensen hebben hier eigenlijk ook bijna nooit huisdieren dus een goed baasje vinden zou moeilijk worden.
Inmiddels zijn Nienke en Celeste ook langs geweest in het ziekenhuis (Africmed) hier omdat Nienke de Banjulbelly had en Celeste een voetwond die maar niet geneest. Ik heb daar gelukkig (nog) niet langs hoeven gaan. Alles healthy and good!
Miriam is ook naar huis gegaan voor kerst en oud en nieuw maar zij komt 2 januari terug. Eerste kerstdag is de rest naar een soort carnaval geweest. De collega van Celeste had ons hier voor uitgenodigd. Iedereen liep in een oranje of wit shirt, nationalistisch als ik ben heb ik uiteraard gekozen voor oranje, net als Christel. Celeste en Nienke hadden wit gekozen. Daar aangekomen bleek het een auto te zijn die volgebouwd was met speakers. Deze reed dan rond en bleef af en toe staan. En uiteraard Gambiaanse muziek. Al die Gambianen gingen zo moeilijk hard los, en dat terwijl het grootste deel hier niet eens drinkt. Ook was er zo’n traditionele dansman die ik de naam Bowser heb gegeven omdat hij een hele grote soort turtleshell op zijn rug had. Verder was hij helemaal bekleed met allemaal lappen stof en koeienhuid e.d. Christel was inmiddels naar huis want die was moe dus alleen Nienke, Celeste en ik waren over. De anderen wilden graag met die dude op de foto maar van mij hoefde het niet echt. Ik ben er toch maar bij gaan staan maar omdat ik er als laatste bij kwam moest ik voor die dude staan. Eenmaal daar staand vond hij het een goed idee om me vol bie de tettn te grijpen. Dat was toch wel minder chill. Dus volgens mij sta ik nu alsnog niet op de foto omdat ik scheldend weg liep :D
Kerstavond zijn Nienke, Celeste en ik naar een kerk gegaan samen met een collega van Nienke in de hoop een echte Gambiaanse kerkdienst mee te maken. Bleek het daar een scherm te zijn waar een soort Christelijke tellsell op werd uitgezonden. Het was echt vreselijk, sorry dat ik het zeg. Het was gewoon letterlijk tellsell voor het geloof. Alle drie vonden we het heel jammer, maar toch is het wel een ervaring erbij.
Tweede kerstdag was een chilldag thuis (aka: ons keihard vervelen). Het was de hele dag bewolkt dus naar het strand gaan was ook niet echt een optie en verder was er ook niet zoveel te doen, dus hebben we de hele dag maar films gekeken.
De volgende dag hadden we zin om uit te gaan, dus zijn we op het laatste moment naar de Brikama markt gegaan om nog een outfit te scoren tussen de tweedehands kraampjes. Mij was het gelukt om een zwart jurkje van Vila te scoren voor 1 euro 25 ongeveer, en Nienke had een leuk hemdje gevonden voor hetzelfde geld. Celeste kon helaas niets vinden. Celeste had Ousman (haar collega dus) uitgenodigd om ook mee uit te gaan. Hij had die avond al een verjaardag dus daar zijn wij ook voor uitgenodigd. Nienke en ik hadden een flesje drank meegenomen (Celeste niet want die zat aan de antibiotica) maar omdat we een lege maag hadden kwam dat al gelijk goed aan. Aangekomen bij Ousman waren we beiden al een beetje aangeschoten, dus ik heb me enigszins genant gedragen, maar goed. Geen hele rare dingen verder! Onderweg naar het restaurant bleek dat in de auto voor ons de tietengrijper van eerste kerstdag reed. Met mijn half aangeschoten hoofd heb ik hem verteld dat hij dus de ‘boobysqueezer’ was, wat hij volgens mij nogal awkward vond dat ik dat zei. Maar hij heeft wel z’n excuus aangeboden en hij bleek eigenlijk best wel een aardige gozer te zijn.
Daarna zijn we uitgegaan maar Ousman ging niet mee omdat de band van zijn auto langzaam leeg liep dus hij moest weer naar huis. Uitgaan op een maandagavond was niet zo’n succes. Het was best rustig dus na 3 uurtjes hadden we het ook wel weer gezien en zijn we naar huis gegaan.
Dinsdag zijn we naar Traffic light gegaan omdat we daar toen we op kerstavond langsreden een winkel hadden gezien met Europese kleding (numero uno heet de winkel). Dus daar wilde we een outfit scoren voor oud en nieuw. Numero uno is echt een outlet van Europese outlets. Je moet dus net maar het geluk hebben dat je er iets tussen vind. Nergens in Gambia vind je zowat die winkel, alleen in de straat zaten er dan wel weer 2. In de eerste winkel had Nienke een rokje gevonden wat ze leuk vond maar toch een beetje over twijfelde. We zijn naar de andere winkel verderop gelopen en daar heb ik een jurkje gevonden waar een dikke make up vlek op zat. Hierdoor was hij heel erg afgeprijst maar helaas net niet in mijn maat (een S had een dik gat erin en de L de make up vlek). De S was echt zie poes net niet dus die viel al af, en de L kon wat vermaakt worden volgens Nienke, dus ik ben voor de L gegaan. Thuis heb ik mijn wasskills erop los gelaten en de vlek er ook nog uitgekregen. Dus voor 4 euro had ik een echte pull and bear (blijkbaar een duur merk volgens de anderen, ik had er nog nooit van gehoord :D).
Oud en nieuw hebben we gevierd in het uitgaansgebied, Senegambia. ’S Nachts mochten we dan overnachten in Second home omdat het dichtbij is. Voor die tijd hebben we daar nog even gezellig gedaan en wat ingedronken. De volgende dag zijn we op het strand gaan uitbrakken en rond 2 uur hebben we meegedaan met een door Nederlanders georganiseerde nieuwjaarsduik MET (!) Unoxmuts.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
